Sanatçıların unutamadığı unutulmaz rolleri Gönül Ülkü - Sahnedeki Ruh Yıllar önce Noel Covard'ın "Ben çağırmadım" adlı oyununu oynamıştık. Oyun halk tarafından o kadar tutulmuştu ki geçen yıl yeniden sahneye koymak zorunda kalmıştık. "Ben çağırmadım"da evin ölmüş olan hanımını oynuyordum. Evine bağlı, kocasına aşık olan kadın evde ispirtizma seansları düzenlenince geliyor sevdiklerine kavuşuyordu. Ölen bir kadının gelip kocasını görmesi seyirciyi çok etkilemişti. Üstelik erkek karısı öldüğü için yeniden evlenmeye kalkmıştı. Karısının ruhu onun evliliğine mani olmak için elinden geleni yapıyordu. Evden gitmiyordu ama bedensiz olduğu için bir şey yapamıyordu. Bu rol beni de seyircileri de çok duygulandırdı ve etkiledi. Sahneye ruh olarak çıktığım zaman salonda seyircilerden korkup bağıranlar oluyordu. Ama oyun ilerledikçe bu aciz ve kocasına aşık kadının ruhu seyircide büyük sempati uyandırmıştı. O kadar ki ev halkı sırf ruhun gitmesi için özel bir ispirtizma seansı düzenlediği zaman seyircinin ruhun gitmesini istemediğini görüyorduk. Halk adamın evlenmeyip o ruhla beraber yaşamasını istiyordu...1970 |